راکت

با حرکت مچ، شیب پیدا می کند.

دست

تقریباً بطور کامل تا آخر کشیده می شود.

راکت

نسبت به میز زاویه قائمه ایجاد می کند.

بک هند چاپ(CHOP)

بک هند چاپ شکل دفاعی بک هندپوش می باشد و بسیار به آن شبیه است. از این حرکت در پاسخ به ضربه های تهاجمی رقیب استفاده می شود. در حالیکه حدود یک تا دو متر از میز فاصله دارید، پاهایتان باید از یکدیگرفاصله داشته، زانوها خم شده و پای راست کمی به سمت جلو آمده باشد درست قبل از ضربه زدن به توپ، وزن بدن خود را به جلو و بر روی پای راست بیندازید. در همین زمان، یک حرکت هجومی به سمت توپ انجام دهید. راکت باید با زاویه منفرجه( تقریباً ۱۸۰ درجه) گرفته شود. در تمام مدت حرکت، زانوهای شما باید خمیده باشند. از بک هند چاپ، بیشتر بازیکنانی که تمایل به بازی دفاعی دارند استفاده می کنند.

راکت

با زاویه منفرجه (باز) گرفته می شود.

بدن

به سمت جلو حرکت می کند.

پاها

از یکدیگر فاصله گرفته و زانوها خم می شوند.

پاها

زانوها خم شده و وزن بدن روی پای راست انداخته می شود.

- قرار گرفتن در وضعیت بک هند

- زدن ضربه به توپ

- بازگشت به وضعیت شروع

A

B

 نمایش فیلم آموزشی بک هند

 

نحوه زدن بک هند

بک هند پوش

بک هند پوش، یکی از آهسته ترین ضربات بک هند به حساب می آید. وقتی زانوها کمی خمیده بوده و پای راست به جلو آورده شده، این ضربه زده می شود. وزن خود را از پای چپ به پای راست منتقل کنید. بعد از اینکه توپ به زمین شما خورد و به هوا رفت، به آن در بالاترین نقطه ضربه بزنید. مچ دست باید ثابت باقی بماند، در حالیکه حرکت ساعد، باعث دادن سرعت وپیچ کافی به توپ خواهد شد.

بک هند پوش معمولاً در پاسخ به همین نوع ضربه از طرف مقابل زده می شود. همچنین در برگشت سرویس نیز از بک هند پوش استفاده می شود.

هاف والی( HALF-VALLEY)- با برخورد توپ به راکت بطور مستقیم توپ بدون هیچگونه پیچی بازی می گردد.

پیچ کناری- با گرفتن راکت در یک زاویه خنثی و حرکت آن به موازات لبه میز، پیچ کناری ایجاد می شود.

انوع پیچ

پیچ رویی( TOPSPIN)- توپ در هنگام ترک راکت، یک پیچ به سمت رو و جلو پیدا می کند. با حرکت راکت بسمت جلو و بالا به این نوع پیچ دست پیدا می کنیم.

پیچ زیری(BACKSPIN)- توپ در هنگام ترک راکت، یک پیچ بسمت زیر و عقب پیدا می کند. با حرکت راکت بسمت جلو و پایین به این نوع پیچ دست پیدا می کنیم.

پیچ کناری(SIDESPIN )- این نوع پیچ سبب می شود که توپ به راست یا چپ انحناء پیدا کند. با حرکت راکت به موازات لبه میز به این نوع پیچ دست پیدا می کنیم.

پیچ ترکیبی یا مخلوط- ترکیبی از پیچ رویی و پیچ کناری یا ترکیبی از پیچ زیر و پیچ کناری است.

منطقه سرعت زیاد، کنترل کم

منطقه کنترل زیاد، سرعت کم

تعریف استعدادیابی:

 

- لغت نامه (لاروس، وبستر و امریکن هریتج) استعداد را یک توانایی طبیعی ویژه می دانند که ظرفیت فرد را برای موفقیت در عملکرد آدمی تشکیل می دهد.

 

- بومپا (۲۰۰۰ ): استعدادیابی در ورزش یعنی کشف و به فعالیت رساندن تواناییهای بالقوه مخصوص فرد و هدایت آنها در مسیر صحیح آن.

 

- رینگر در تعریف کاربردی استعدادیابی اعتقاد دارد: استعدادیابی یعنی پیش بینی اجرا از طریق سنجش ویژگیهای جسمانی، روانی، اجتماعی و همچنین توانایی های تکنیکی.

 

آینده استعدادهای ورزشی:

 

شناسایی و رشد استعدادهای ورزشی به همان اندازهای که چالش برانگیز است، آینده ای نامعلوم خواهد داشت. همزمان با افزایش فرصت مشارکت، دامنه استعداد در بین گروه های سنی مختلف گسترش می یابد اما به دلیل واماندگی و خستگی مفرط تعداد ورزشکاران نوجوان مستعد با خطر کاهش مواجه است. شیوه های رشد و بهبود استعداد بیشتر به جای اینکه گروهی باشد، جنبه انفرادی و اختصا صی دارند. در سطح پایه و عمومی روش اتکاء به افراد همه فن حریف ضروری است. اما چنین چیزی در مورد ورزشکاران زبده ورزش های غیر تیمی کارایی ندارد.

 

مزایای استعدادیابی:

 

- زمان مورد نیاز برای رسیدن به اوج عملکرد ورزشی به طور قابل توجهی کاهش می یابد.

- از صرف حجم بالایی از کار وانرژی مربی جلوگیری می کند، ورزشکارانی که دارای تواناییهای بالاتری هستند کارایی برنامه های تمرینی مربی را بالا می برند.

- به سبب شناسایی صحیح افراد، تعداد ورزشکاران و عملکرد مفید ورزش قهرمانی افزایش می یابد.

- افراد به سمت رشته هایی هدایت می شوند که از نظر جسمانی، فیزیولوژیکی، روانی برای آنها مناسب ترند.

 

- اعتماد به نفس ورزشکار را بالا می برد، چرا که اجراهای ورزشکار نخبه در مقایسه با ورزشکاران هم سن انتخاب نشده به طور قابل توجهی بالاتر است.

 

- فرصت ایجاد ارتباط با اساتید ورزش، که می توانند در زمینه های تمرین و ارزشیابی منظم ورزشکاران کمک کنند، افزایش می یابد.

 

- بسیاری از ورزشکاران جوان فرصت افزایش توانایی خود، رشد و رسیدن به سطح ورزشکاری خوب را به دلیل بی اطلاعی از ویژگیهای خاص خود از دست می دهند و به رشته ورزشی که می توانند در آن به شکوفایی برسند هدایت نمی شوند.

 

استعدادیابی ورزشی از این امر جلوگیری می کند و ورزشکاران جوان را به سمت رشته ورزشی مناسب هدایت می کند.

 

روشهای استعدادیابی :

 

مربیان باتجربه معمولا معیارهای ذهنی خاصی برای شناخت استعدادها دارند. به نظر آنان ورزشکاری هاهنگ تر، وسیع تر یا قوی تر از بقیه است که دارای ویژگیهای (تواناییهای جسمانی، روانی، حرکتی) مناسب تری از دیگران باشد. عملکرد ورزشکار در مسابقات معمولا فرصت ارزشیابی استعدادها را فراهم می کند.

 

آقای علی نژاد (۱۳۸۰) مراحل سه گانه استعدادیابی با رعایت سن، هدف، تمرینهای رشد استعداد را در سه مرحله مقدماتی، مرحله دوم و مرحله نهایی پیشنهاد کرد. در این شیوه استعدادیابی، رده های سنی مختلف در هر یک از مراحل سه گانه توصیه می شود که بدون تردید از اهمیت زیادی برخوردار است.

 

مرحله مقدماتی در بیشتر رشته های ورزشی انجام می شود. این مرحله همراه با آزمایشهای پزشکی در مورد سلامتی و رشد عمومی جسمانی صورت می گیرد و به منظور شناسایی هر گونه اختلال بدنی از لحاظ علمی یا امراض احتمالی است.

 

مرحله دوم که بهترین مرحله انتخاب است برای نوجوانانی کاربرد دارد که تجربه تمرینات منسجم را داشته باشند. در این مرحله استعدادیابی، روانشناسان ورزشی نقش مهمی ایفا می کند.

مرحله نهایی استعدادیابی در مورد بازیکنان تیم ملی استفاده می شود از جمله عواملی که باید مورد ارزیابی قرار گیرد، سلامتی ورزشکار، سازگاریهای فیزیولوژیکی او نسبت به تمرین و مسابقه، توانایی او در مقابله با فشار و مهمتر از همه، قابلیت ورزشکار برای پیشرفت در آینده است.

در ورزش دو روش اصلی انتخاب و شناسایی ورزشکاران مستعد وجود دارد:

 

- گزینش طبیعی یا غیر منظم:

 

گزینش طبیعی رویکردی عادی است و راه طبیعی پیشرفت ورزشکار در یک رشته ورزشی است. بر پایه این روش ورزشکاران تحت تاثیر عوامل محیطی مانند سنت، مدرسه، آرزوهای والدین، جامعه و دوستان در ورزش خاص به فعالیت می پردازند و تکامل عملکرد ورزشی آنان بواسطه گزینش طبیعی تعیین می شود.

به این مفهوم که آنها به طور تصادفی در ورزش فعالیت می کنند که استعداد آن را دارند. در چنین شرایطی، تکامل عملکرد ورزشکار به کندی صورت می گیرد چرا که انتخاب ورزش مطلوب اغلب به درستی انجام نمی شود.

 

- گزینش علمی یا منظم:

 

در این روش با انجام آزمون ها و آزمایش های علمی توسط متخصصان و کارشناسان علوم ورزشی، افراد با استعداد به طورعلمی شناسایی و به سمت رشته ورزشی مناسب راهنمایی می شوند. کسانی که به طور علمی انتخاب می شوند در مقایسه با ورزشکارانی که از طریق روش طبیعی انتخاب می گردند برای رسیدن به اجراهای ورزشی بهینه و ماهرانه به زمان کمتری نیاز دارند.

پیامد گزینش علمی، انتخاب افراد با استعدادتر و هدایت آنها به ورزشی مناسب است.

 

ماهی بزرگ در حوض بزرگ است:

 

مقایسه استعداد کودک با سایر گروهها، دوستان و اعضای خانواده می تواند به یک ایده بزرگ نما درباره استعداد کودک منجر شود. استعداد باید با اجزا یا ویژگیهای گروههای بزرگ مقایسه شود و این کار باید از طریق ارزیابی عملکرد کودک توسط یکسری آزمون ها یا شاخص های استاندارد که قبلا در سطح ملی انجام شده اند صورت گیرد.

مقایسه عملکرد کودک با داده های هنجاری یا داده های قبلی یک سازمان ورزشی مفید است. لذا والدین باید توجه داشته باشند که هیچگاه توان و استعدادکودک را با کودکان دیگر مقایسه نکنند و فقط عملکرد او را از طریق داده هایی که در سطح کشوری یا استانی و جهانی وجود دارد ارزیابی نمایند.

 

ضرورتی ندارد که کودک فقط در یک رشته ورزشی شرکت کند بلکه سعی کنید او را در چندین رشته ورزشی شرکت دهید. به استثنای بعضی از رشته ها (مثل ژیمناستیک) بهتر است برای کسب برتری در ورزش کودک در ابتدا در چند رشته ورزشی شرکت کند تا حفظ یک رشته، قبل از سنین نوجوانی والدین می توانند حداکثر فرصت ممکن را برای فرزندان خود به منظور موفقیت در ورزشهایی از طریق امکانات شرکت در فعالیت های ذیل فراهم کنند:

 

- فعالیت های دارای ماهیت هوازی یا استقامتی (مثل شنا، دویدن، دوچرخه سواری)

- فعالیت های دارای ماهیت حرکتی مهارتی یا هماهنگی (مثل ژیمناستیک، ورزشهای ضربه ای)

- فعالیت های دارای ماهیت ارتباطی (تعاملی) یا اجتماعی (مثل ورزشهای تیمی)

بنابراین، اگرچه نقش حمایتی خانواده و دوستان در زندگی ورزشکاران نخبه مهم است ولی موضوع استعدادیابی پدیده ای علمی و تخصصی است که فقط باید بر اساس اصول علمی تعریف شده و با نظر و مشاور کارشناسان و متخصصین علمی صورت گیرد.

 

معیارهای استعدادیابی:

 

استعدادیابی به معیارهای ویژه ای نیاز دارد. این معیارها از این جهت ضرورت دارند که فرد توانا از ناتوان متمایز شده و آنهایی که مناسب یک رشته ورزشی بوده به این ورزش روی می آورند و افرادی که به معیارهای لازم دست نیابند در جهت دیگر هدایت می‌شوند این معیارها را می توان در دو بخش یا دو مرحله کلی طبقه بندی کرد :

 

۱) استعدادیابی عمومی

 

۲) استعدادیابی ویژه یا تخصصی

 

روند استعدادیابی عمومی (غربالگری عمومی):

 

تمامی اجزاء و عناصر فرآیند استعدادیابی عمومی در قالب نمودار زیر ارائه شده است. ترتیب ذکر شده در اجرای فرآیند می تواند با توجه به سن افراد متفاوت باشد. این نمودار را می توان برای سایر رشته های ورزشی برای سن ۱۲ تا ۱۴ سالگی برای دختران و از ۱۴ تا ۱۶ سالگی برای پسران اقدام به اجرای فرآیند استعدادیابی کرد.

 

روند استعدادیابی ویژه (تخصصی):

 

هدف از اجرای فرآیند عمومی استعدادیابی توجه به همه دانش آموزان است. اما از آنجا که همه دانش آموزان نمی توانند به منزله نخبه های ورزشی برگزیده شوند بنابراین اجزاء و عناصر این فرآیند شامل موارد اصلی و در جزء عوامل مورثی است.

غربالگری عمومی هزینه های استعدادیابی را با خارج کردن افراد نامستعد برای رسیدن به اوج قهرمانی کاهش می دهد. در مرحله غربالگری ویژه، توجه به شاخص تعیین کننده و تخصصی تر است. بدیهی است در این مرحله به منظور کسب اطلاعات بیشتر و دقیق تر، آزمونهای تخصصی تر، متخصصان با تجربه و ابزارهای دقیق تری مورد نیاز است در این مرحله ظرفیت های جسمانی ( قدرت، استقامت، انعطاف پذیری، سرعت ) مورد توجه قرار می گیرند. همچنین برخی از تواناییهای حرکتی و ظرفیت های فیزیولوژیکی مد نظرند.

 

ظرفیت های روانی عامل دیگری است که در تعیین استعداد و درموفقیت ورزشکاران نخبه مهم است.در فرآیند استعدادیابی ویژه با سنجش قابلیت های بیشتری روبرو هستیم همچنین تعداد افرادی که در این فرایند شرکت می جویند کمتر از فزآیند استعدادیابی عمومی است. اجرای فرآیند استعدادیابی ویژه متضمن چهار مرحله است.

 

۱) سنجش سلامت ورزشی

 

۲) سنجش قابلیت جسمانی

 

۳) سنجش قابلیت حرکتی

 

۴) روانشناسی

 

دورنمای استعداد:

 

هنگامی که یک استعداد واقعی را کشف می کنید، آنرا حمایت نمایید، به چالش وادارید، واز تجارب مربوط به آن لذت ببرید، اما در مورد آن دور اندیش باشید. چنین چیزی الزاما با سایر مهارتهای فردی مانند قوه تشخیص یا بلوغ همراه نیست. ورای این استعداد ورزشی زودگذر، با یک کودک عادی مواجه هستیم که به محبت، فرصت، توجه و نظمی که والدین و مربیان باید به تمامی کودکان اعم از با استعداد و بی استعداد ارزانی دارند محتاج است.

 

لازم به یادآوری است که در استعدادیابی ورزشی یا هرگونه استعدادیابی ای متخصصان در تلاشند تا زمینه های رشد و شکوفایی را بیابند ولی قطعا عوامل بسیاری در آینده ورزشی فرد تاثیر می گذارند که ممکن است تسهیل کننده یا محدود کننده دستیا بی او به اوج قهرمانی باشند.

 

تاثیر ورزش بر فعالیت های روانی

 

روان‌شناسان پیرو مکتب گشتالت که بر سایر روان‌شناسان و کارشناسان تعلیم و تربیت نفوذ دارند، بر این نکته تأکید می‌کنند که هر فردی در محیط خود به‌صورت یک کل عمل می‌کند و بنابر این رفتاری هماهنگ با محیط خود دارد. هال و لیندسی احساس روان‌شناسان پیرو مکتب گشتالت را به‌خوبی بیان می‌کنند: اندام انسان همیشه به‌صورت یک کل واحد عمل می‌کند نه به‌صورت یک سری بخش‌های جدا از هم. ذهن و بدن از هم جدا نیستند، نه ذهن از عناصر و استعدادهای مختلف تشکیل شده است و نه بدن از اندام‌ها و بخش‌های متفاوت به‌وجود آمده است. اندام انسان واحدی یکپارچه است و هر بخش آن به تنهایی می‌تواند بر کل اندام اثر بگذارد. تئوری دیگر در این زمینه مبتنی بر مفهوم ادراکی‌ـ‌حرکتی است که در سال ۱۹۶۰ توسط کفارت بیان شد.

او بر رشد کامل ادراکی‌ـ‌حرکتی کودک تأکید می‌ورزد و اظهار می‌دارد که مشکلات یادگیری بعضی از کودکان از زمانی آغاز می‌شود که کلیه رفتارهای آن‌ها به‌طور بنیادی رفتار حرکتی است و مشکلات مذکور بر اثر قطع روند رشد ادراکی‌ـ‌حرکتی رخ می‌دهد. روان و جسم انسان، پدیده واحدی را تشکیل می‌دهند که به هم آمیخته و با هم پیوند یافته‌اند و تربیت بدنی دانش سلامت و تندرستی است که رشد همه جانبه‌ی فرد را از طریق پرورش قوای جسمانی عهده‌دار می‌باشد. فعالیت منظم ورزشی و جسمانی، روی انسان، به طرق مختلف تأثیر می‌گذارد و تأثیر کلی، افزایش ظرفیت انجام کار جسمانی است.

 

باید توجه کرد که ورزش از نظر متخصصان تعلیم و تربیت به منزله‌ی یک ابزار قوی تربیتی مطرح است. پرداختن به ابعاد سازنده‌ی ورزش در جهت سلامتی جسمانی، روانی، اجتماعی و فرهنگی نسل جدید نقش مهمی ایفا می‌کند. عادت کردن به ورزش به عنوان یک عامل مهم از نقطه نظر سلامتی، می‌تواند زندگی دانشجویان را تحت تأثیر قرار دهد. زیرا، بدون تردید، شرکت در برنامه‌های ورزشی، کسب قدرت بدنی، صحت و سلامت جسمی، آثار و نتایج روانی اجتماعی قابل ملاحظه‌ای به ارمغان می‌آورد. سازگاری فرد با محیط اجتماعی که هدف عمده‌ی اجتماعی شدن، است با ارتباط سالم و مؤثری که بین فرد و جامعه برقرار می‌شود، محقق می‌سازد.

عبارت اجتماعی شدن، فرایندی را توصیف می‌کند که طی آن، افراد قوانین رفتاری، سیستم‌های اعتقادی و نگرش‌هایی را کسب می‌کنند که شخص را آماده می‌کند تا به‌عنوان یکی از اعضای جامعه به‌طور مؤثر عمل کند. ورزش می‌تواند وسیله‌ای برای اجتماعی شدن نیز باشد، یعنی بر رشد نگرش‌های اجتماعی، ارزش‌ها و رفتار، مؤثر واقع شود. وانس (۱۹۸۰) در یک پژوهش تجربی در فرانسه نشان داد که اثرات تربیت بدنی و ورزش دانش‌آموزان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

نتایج نشان داد، دانش‌آموزانی که ورزش می‌کنند، در وضع مطلوب‌تری نسبت به گروه کنترل (غیرورزشکار) قرار دارند. آن‌ها نه تنها از نظر تحصیلی بهتر بودند، بلکه در برابر فشار عصبی آسیب کمتری دیدند و نسبت به سن خود از رشد و تکامل خوبی برخوردار بودند.

 

مطالعات نشان داده‌اند که فرایند تمرین بدنی، پیشرفت روان‌شناختی کوتاه‌مدت و درازمدتی را در احساس تندرستی ایجاد می‌کند. عصب‌شناسان معتقدند، برای اینکه انسان به عملکرد صحیح حرکتی پیچیده دست یابد، باید کلیه ساختارهای عصبی سیستم اعصاب مرکزی او به‌طور کامل رشد و تکامل پیدا کنند و از نظر فیزیولوژیکی آمادگی یکپارچه کردن محرک‌ها و الگوهای پاسخ را داشته یاشند. اغلب تئوری‌ها بر اساس فرضی پایه‌ای ساخته می‌شوند که بر طبق آن تربیت ادراکی‌ـ‌حرکتی همان ارتباط بین روند حسی و پاسخ‌های حرکتی است که در طول کورتکس مغز و مراکز پایین‌تر در جهت بهبود عملکرد ادراکی‌ـ‌حرکتی اتفاق می‌افتد.

بر اساس این فرض، چنانچه عملکرد و فعالیت‌های سیستم مرکزی به خاطر کم‌رشدی، بی‌حسی یا مرگ برخی از سلول‌های عصبی دچار ضعف شده باشد، می‌توان این سلول‌ها را تحریک کرد و به آن‌ها توان دوباره بخشد و یا اینکه کاری کرد که وظایف آنان را سایر سلول‌ها و انواع سلول‌های تازه شکل گرفته به‌عهده بگیرند و بالاخره استین هاوس در سال ۱۹۶۴، توجه ما را به این واقعیت معطوف داشت که مهم‌ترین عضو حسی بدن بافت عضلاتی است.

در حدود ۴۰% اکسون‌های اعصاب حرکتی عملاً فیبرهای حسی هستند که تکانه‌ها را به مغز هدایت می‌کنند و انتقال می‌دهند. بافت عضلانی که بیش از نیمی از بدن ما را تشکیل می‌دهد در واقع یکی از مهم‌ترین منابع اطلاعاتی اعصاب را به وجود می‌آورد، زیرا اطلاعات را به اشکال مختلف مانند حافظه، تشکیل مفاهیم و فکر کردن از محیط بیرونی به سیستم مرکزی اعصاب منتقل می‌کند.

 

در بیانات‌ روسو دو نکته‌ مهم‌ وجود دارد؛ یکی‌ هدف‌ تربیت‌ که‌ عبارت‌ است‌ از رشد و شکوفایی‌ استعدادهای‌ کودک‌، و دیگری‌ روش‌ و وسیله‌ تحقق‌ هدف‌ که‌ همان‌ فعالیت‌ است‌. بر این‌ اساس‌، به‌‌منظور تحقق‌ هدف‌ تربیت‌ نه‌ تنها باید شرایط‌ و عواملی‌ به‌ وجود آورد تا کودک‌ به‌ بازی‌ و ورزش‌ بپردازد؛ بلکه‌ باید شوق‌ حرکت‌ را نیز در او بیدار کرد.

ارتباط‌ هدف‌ و وسیله‌ در این‌ فرایند، همان‌ مفهومی‌ است‌ که‌ تحت‌ عنوان‌ نظریه‌ مکتب‌ گشتالت‌ و روش‌ ادراکی‌ – حرکتی‌ به‌ آن‌ اشاره‌ شد. بر این‌ اساس‌، می‌توان‌ گفت‌ که‌ یکی‌ از عوامل‌ اصلی‌ رشد و شکوفایی‌ استعدادهای‌ روانی‌ و ذهنی‌ کودک‌، حرکت‌ است‌.

اسمایل‌، کفارت‌ و کاول‌ (۱۹۶۳) در تحقیقات‌ خود بین‌ استعداد حرکتی‌ وعملکرد ذهنی‌، همبستگی‌ مثبت‌ معنی‌داری‌ مشاهده‌ کردند و توانستند با استفاده‌ از شاخص‌ آزمون‌ حرکتی‌، عملکرد ذهنی‌ را پیش‌بینی‌ و برآورد کنند. یکی از زمینه‌های متداول تحقیقاتی در جمعیت بهنجار، مقایسه پیشرفت درسی ورزشکاران و غیر ورزشکاران است. این نوع مطالعات اغلب در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ انجام شده است. ایدزمور در سال ۱۹۵۱ و لستن در سال ۱۹۶۴، نمرات درسی ورزشکاران و غیر ورزشکاران را با یکدیگر مقایسه کردند.

در هر دو مورد، ورزشکاران معدل درسی بالاتری نسبت به غیر ورزشکاران داشتند. به‌طورکلی اغلب تحقیقات وجود این همبستگی را تأیید کرده‌اند، اما در بعضی از تحقیقات نیز نتایج متناقضی به‌دست آمده است. به‌طور مثال، دیویس و برگر در سال ۱۹۷۳ هیچ اختلاف معنی‌داری بین نمرات آخر سال ورزشکاران و غیر ورزشکاران دبیرستانی مشاهده نکردند. روش دیگری که در این زمینه برخی پژوهشگران دنبال کرده‌اند، مقایسه بهره هوشی ورزشکاران و غیر ورزشکاران است.

یافته‌های این‌گونه تحقیقات وجود ارتباط مثبت بین هوش و شرکت در فعالیت‌های ورزشی را نشان نمی‌دهد، به‌طور مثال تروپ در سال ۱۹۶۷ سعی کرد تا در میان محصلان ۳۷۵ کالج دخترانه ارتباطی بین میزان هوش و موفقیت ورزشی در رشته‌های بدمینتون و تنیس به‌دست آورد. ولی بین این دو عامل هیچ ارتباط معنی‌داری مشاهده نکرد.

 

اسلوشر در سال ۱۹۶۴، بهره‌هوشی گروه‌های مختلف ورزشکاران دبیرستانی را با ۱۰۰ نفر غیر ورزشکار مقایسه کرد. او بدین منظور از آزمون هوش لورج ثورندایک استفاده کرد، گروه ورزشکاران شامل ۱۰۰ بازیکن بیس‌بال، ۱۰۰ بازیکن بسکتبال، ۵۰ شناگر،‌۵۰ کشتی‌گیر و ۱۰۰ بازیکن فوتبال بود. نتایج این پژوهش نشان داد که بهره هوشی آزمودنی‌های غیر ورزشکار به‌طور قابل توجهی بالاتر از گروه ورزشکاران است.

 

توجه به مطالعات دیگری که در این زمینه انجام شده است و درک مشکلات عینی کار به ما کمک خواهد کرد تا در نتیجه‌گیری‌ها جانب احتیاط را رعایت کنیم. یکی از مشکلات اصلی این گونه پژوهش‌ها مربوط به ورزشکارانی است که در مدرسه نمرات درسی پایینی کسب می‌کنند و از تیم ورزشی کنار گذاشته می‌شوند. اینگونه ورزشکاران نمی‌توانند حداقل معدل لازم برای شرکت در مسابقات را کسب کنند.

انتخاب این قبیل ورزشکاران نه تنها روی نتایج نمرات درسی بلکه ممکن است روی نتایج نمرات هوش نیز تأثیر بگذارد. به‌علاوه اگر گروه ورزشکاران نمرات هوشی بالاتری به‌دست آورند،‌می‌توان تصور کرد که هوش بالاتر آن‌ها به علت فعالیت‌های ورزشی سطح بالاست، در حالی‌که این قابلیت،‌ یعنی هوش، ممکن است از راه‌های دیگری کسب شده باشد. مشکل دیگری که در کلیه سطوح دیده می‌شود، مسئله ثبت‌نام ورزشکاران و غیر ورزشکاران در دروس مختلف است.

در سطوح بالاتر به‌ندرت اتفاق می‌افتد که ورزشکاران در درجه‌بندی و کسب نمرات با شکست مواجهه شوند، در حالیکه در مورد غیر ورزشکاران چنین نیست، به‌طور کلی می‌توان گفت اگر چه بین ورزشکار بودن و موفقیت تحصیلی همبستگی مثبت وجود دارد ولی به‌ندرت می‌توان تحقیقی یافت که پیشنهاد کرده باشد که تمرینات بدنی به‌طور مستقیم به افزایش و رشد هوش می‌انجامد.

 

یکی از مهم‌ترین عوامل در از بین بردن افسردگی‌ها و یا پیشگیری از به‌وجود آمدن این نوع بیماری‌ها ورزش است. ورزش موجب کاهش اضطراب و افسردگی، تنظیم و تعدیل میزان استرس و حتی تغییرات شخصیتی به‌صورت پیدایش دیدی مثبت‌تر نسبت به زندگی می‌شود. مطالعات انجام‌شده در افراد میانسال نشان داده است که افرادی که ورزش می‌کردند، کم‌تر دچار اضطراب، فشار عصبی، افسردگی و خستگی می‌شدند و نیروی بیشتری نسبت به گروه کنترل داشتند.

همچنین با مطالعه در زنان افسرده نیز مشخص شده است که میزان افسردگی و اضطراب در آنان به‌طور قابل توجهی کاهش و احساس کمال و اتکا به نفس در آن‌ها افزایش یافته بود. ورزش هوازی معمولاً به ورزشی گفته می‌شود که با انجام آن اکسیژن از طریق خون به عضلات در حال فعالیت می‌رسد.

برای برقراری این نوع متابولیسم هوازی، باید شدت ورزش کم و مدت آن طولانی‌تر باشد. ورزش شدید و کوتاه از نوع غیر هوازی است، یعنی اکسیژن موجود در عضله مصرف می‌شود زیرا شدت فعالیت به‌قدری زیاد است که جریان خون نمی‌تواند نیاز اکسیژن عضله را تأمین کند. ورزش‌های هوازی در کم کردن استرس اثرات مفید و قابل توجهی دارند و در نتیجه زندگی سالم‌تری را فراهم می‌آورند.

در بررسی تجزیه و تحلیلی ۳۴ مطالعه، مشخص شده است در افرادی که ورزش هوازی می‌کنند و تناسب اندام خوبی دارند، واکنش استرس روانی ـ اجتماعی در مقایسه با افراد گروه کنترل یا خود افراد مورد بررسی قبل از شروع مطالعه کم‌تر است. مکانیسم دقیق این کاهش استرس مشخص نشده است، اما می‌تواند مربوط به این امر باشد که با ورزش هوازی پاسخ‌های سمپاتیک قلب و عروق نسبت به استرس روانی ـ اجتماعی کم می‌شود.

احتمالاً یکی از راه‌هایی که ورزش به رفع اضطراب و افسردگی کمک می‌کند، بالا بردن مقدار پپتیدهای اپیویید آندروژن (آندورفین‌ها و آنکفالین‌ها) در پلاسمای خون است. در برخی مطالعات مشخص شده است که مقدار پلاسمایی آندورفین‌ها با ورزش افزایش می‌یابد و ورزیدگی قلب و عروق این اثر را تشدید می‌کند.

راههای متفاوتی برای اینکار وجود دارد:
۱٫ استفاده صحیح از تکنیک موردنیاز برای مقابله با توپ حریف وتوجه داشتن به محدودیت ها.
۲٫ استفاده از یک تکنیک برای توپهای دریافت شده وتکرارآن و اینکه بعد از آن تکنیک چه حرکتی می توان انجام داد و انتخاب صحیح ترین حرکت لازم. سپس استفاده از تکنیک بعدی برای توپهایی که در ادامه حرکت اول به سمت شماخواهند آمد این حرکت می تواند تصمیمات بعدی شما را بسازد.
۳٫   تکنیک خود را در مقابل توپها و ضربات مختلف حریف محک بزنیم. مثلاً وقتی می خواهیم لوپ بزنیم در مقابل پیچ زیر کافی است زاویه راکت را کمی بازتر کنیم و مسیر حرکت را از پایین به بالا انتخاب نمائیم به گونه ای که اگر ارتفاع بیشتری داشت در انتهای میز حریف فرود آید و اگر در جلوی میز حریف فرود آمد با ارتفاع پایین صورت گیرد.. سعی نکنید سرعت چرخش یا مقدار پیچ را زیادکنید در مقابل وقتی لوپ روی توپهای تاپ اسپین می زنیم سرعت چرخش و مقدار پیچ رویی را حفظ کنیم ولی زاویه راکت باید بسته تر و مسیر حرکت باید کوتاه باشد.

درس شماره ۲
چرا بازیهای نزدیک را در مسابقات بازنده می شویم
                           
تابه حال تقریباً برای همه بازیکنان اتفاق افتاده که مسابقاتی را که پایاپای با حریف خود تا مراحل پایانی پیش می روند را بازنده می شوند این حقیقت تلخ را یکبار هم که شده همه تجربه کرده اند مثلاً وقتی امتیازات ۹-۹ یا ۱۰-۱۰ است. آیا از خود متعجب نمی شوید که چرا همیشه باید بازیهای پایاپای را ببازید.
ما چگونه بتوانیم مسابقات رامحکم تر شروع کنیم تا به چنین مشکلی گرفتار نشویم برای اینکار راههای زیر پیشنهادمی شود:
۱- استراتژی و تاکتیک اصلی را تغییر ندهیم. چندپوین آخر مسابقه زمانی نیستند که با آن طرح و نقشه ای برای بازی جدید ارائه دهید.
بلکه در آن لحظات بهتر است جدی تر بازی را دنبال کنید نه اینکه بازی را رها کنید وحتی استثنایی وجود دارد که در آن لحظات برای پیروز شدن در مسابقه امیدواری خود راافزایش دهید.
۲-  همیشه یک چشم خود را متوجه حریف کنید این را بدانید که حریف ممکن است درهر حالتی تاکتیک و استراتژی خود را تغییر دهد پس باید همانقدر که خود را ارزیابی می کنید همین کار را برای حریف نیز انجام دهید این کار زمانی اهمیت ویژه ای پیدامی کند که حریف تاکتیک خود را تغییر دهد در این حالت اگر هوشیار نباشید چند پوین آخر می تواند تعجب شما را فراهم آورد که واقعاً چه اتفاقی افتاده است.
۳- حریف خود را بشناسید. او چگونه در آن لحظات خود را حفظ کرده و برخود مسلط است. او در زیر فشار چگونه به بازی ادامه می دهد یاچه موقع عصبانی می شود. به او خیره نشوید و مستقیم به او نگاه نکنید. اینطوری ممکناست خشم شما را در برداشته باشد و بدتر بازی را از دست بدهید. وقتی در مقابل یک بازیکن قوی پیروز می شود خیلی خوشحالی نکنید و خود را گم نکنید خود را خونسرد جلوه دهید و واقعیات درونی خود را بروز ندهید. درون خود را آرام نمائید. اگر حریف رابشناسید واقعاً بهتر می توانید بازی کنید حتی در بعضی موارد می توانید برای کنترل کردن و آرام نمودن حریف او را تشویق کنید. برای او دست بزنید لبخند یا حتی با کلام او را تشویق کنید. این در واقع به شما کمک می کند که او را به کنترل خود درآورید.
۴- حریف ممکن است در لحظات بحرانی کارهایی را که مورد علاقه اش هستند را انجام دهد اگر شما آنها را بشناسید عکس العمل شما پس از آن بسیار مهم ست و شما می توانید با حالات روانی بر او مسلط شوید ولی اگر از علایق او مطلع نباشید و روی او شناختی نداشته باشید ممکن است کاری بکنید که به ضرر خودتان باشد.
۵- خودتان را بشناسید. شناخت بازی خود بسیار مهم است مثلاً اگر نسبت به سرویس قوی و کشنده ای که ارائه میدهید خیلی ضعیف عمل میکند مجدداً آنرا استفاده نکنید و برای پوین های حساس آنرا نگهدارید.
۶- می توان با واقعیت کنار آمد. در حالیکه ممکن است همیشه تصور کنید که مسابقات نزدیک و برابر را ازدست می دهید ولی ممکن است آن حقیقت نداشته باشد ممکن است این گونه باختن ها، باعث فراموش شدن پیروزیهای شما نیز باشد ولی شما پیروزیهای خوبی را نیز که بدست آورده اید را نباید فراموش کنید. سعی کنید نتایج ۶ ماه گذشته خود را یادداشت کنید و حقیقت کار را دریابید بیاد داشته باشید کیفیت تلاشی که در مقابله با کسانیکه از شما بهتر بوده و شما آنها را شکست داده اید چقدر بوده است.
۷- برای هر امتیازی که بدست می آورید لازم  نیست خوشحالی کرده و برتری خود را به حریف نشان دهید. زحمتی که برای امتیازات بدست آمده می کشید متفاوت است لذا برای امتیازی خوشحالی خود را بروز دهید که ارزشش را داشته باشد.
۸-  تماشاچیان برای تمام  امتیازات بازیکن مورد علاقه خود،او را تشویق نمی کنند حتی اتفاق می افتد که بازیکن حریف را بخاطر امتیاز زیبائی که می گیرد تشویق می کنند در چنین لحظاتی حتی خودحریف هم شما را تشویق خواهد کرد.

درس شماره ۳
چرا به بازیکنانی که ضعیف تر از ما هستند می بازیم؟
 
این یکی از عمومی ترین سئوالاتی است که بازیکنان تنیس روی میز در سرتاسر جهان از خودمی پرسند و با آن مواجه هستند. واقعاً از خود می پرسند که چه اتفاقی افتاد که بازی را از دست داده و باختیم. آنها نمی دانند که از حریفشان بهتر و قوی تر هستن ولی متأسفانه به او می بازند هرچند که مدت زیادی از آن مسابقه گذشته باشد همانند کابوسی ذهن او را مشغول می کند زمانی که شما از حریف از هرجهت بهتر هستید ولی بهرحال تحت شرایط مختلف به او می بازید.وقتی شما را با او مقایسه می کند نتیجه گیری می کنند که شما از هر جهت مناسب تر برای پیروزی بوده اید و روی کاغذ حداقل بسیار روشن و مشخص است که شما قوی تر هستید ولی بازی را می بازید چرا؟ آیا تا به حال از خود پرسیده اید که چرا به فلان بازیکن که از نظر تکنیکی مهارت، تاکتیک وحتی آمادگی جسمانی از او بهتر بوده اید بازی را واگذار کرده اید موارد زیر ممکن است بشما کمک کند:
*دلیل : اعتماد بنفس و اطمینان بیش از حد به خود    راه حل:  هیچ حریفی را ساده تصور نکنید همیشه بهترین بازی        خود را با حریف به نمایش بگذارید هر چنداو ضعیف باشد.
*  دلیل : حریف ممکن است بهترین بازی خود را با ما انجام دهد و بهترین تاکتیک را علیه ما اجرا کند.راه حل:  در این حالت می توانید در ححالت جدی و مصمم خود در بازی صرفنظر کرده و تا چند پوین را با بی تفاوتی ادامه دهید این کار باعث می شود او را مقابل بازی با انگیزه خودش وادار به بی تفاوتی کرده و هیجان را از اوبگیرید و می توانید پس از آن به بازی برگشته و مجال برگت را به او ندهید. در غیر اینصورت باید در طول مسابقه حواس خود را و تمرکز خود را حفظ کرده و خود را بر حریف تحمیل کنید.
*  دلیل : ممکن است حریف تصور کند که با بهترین بازی خود قادر به شکست شما نیست لذار برای اینکه هیجان را از شما بگیردو در کل بازی را ببرد بازی را با دلسردی ادامه دهد و بازی اصلی خود را ارائه ندهد.اگر این کار باعث شود که شما نیز بازی را دست کم گرفته و همانند حریف بی تفاوت باشید بازنده اصلی شما خواهید بود.
یک مثال و حادثه جالب در فینال مسابقات سال ۱۹۹۷ قهرمانی جهان اتفاق افتاد جایی که سامسونف  با کنترل فوق العاده و با حملات تاپ اسپین استثنائی  به فینال آن مسابقات بهمراه والدنر رسیده بود. والدنر می دانست بازی کردن در سطح سامسونف که آماده ترین دوران تمام عمر خود را داشت بسیار مشکل است. لذا برای کنترل هیجان و شور به پیروزی سامسونف این روش و تاکتیک را بکار برد لذا والدنر بازی اصلی و مصمم خود را رها کرده و به بازی نوع دوم روی آورد. آن وضعیت باعث شد تا حریف  نتواند بازی اصلی خود را اجرا کند و تا به خودآمد دیگر قادر نبود به حالت قبلی برگشته و براحتی بازی را به والدنر باخت و به این پرسش رسید که چرا بازی را واگذار کردم .
        راه حل:  اگر حریف شما تغییر تاکتیک داده و از حالت جدی به حالت دوم تغییر روش و تغییر تاکتیک داد و شما با حالت تهاجمی و بازی محکم خود با او رقابت را ادامه نداده و مثل او بازی کردید این امکان وجود دارد که شکست بخورید لذا باید با حالت تهاجمی بازی را ادامه دهید. با اینکار حریف را وادار می کنید که از بازی نوع دوم خود نیز اجتناب کرده و بازی نوع سوم را پیش بگیرد در این حالت خود حریف ممکن است یکی پس از دیگری توپها را خراب کرده و در کل مسابقه راواگذار کند.
*دلیل : شما ممکن است در بسیاری ازقسمت ها و نقاط مختلف میز از حریف بهتر باشید و در یک ناحیه ضعف داشته باشید و اوفقط از همان یک ضعف شما استفاده کند در حالیکه ممکن است ضعفهای او برای شما آسان نباشد تا از قدرت خود از آنها بهره برداری کنید.
*  راه حل:  اگر نتوانستید حریف را از ضعفی که از شما پیداکرده دور کنید و تمرکزش را بهم بزنید و ذهن او را از ضعف بزرگی که دارید دور نمایدبه بازی نوع دوم خود روی می آورید که در این حالت ضعف بزرگ خود را پرسش داده و ذهن او را دور کنید. مثلاً شما یک بازیکن حمله ای هستید اما ثبات و دقت لازم را روی توپها و سرویس های بلند ندارید و بسیاری از آنها را از دست می دهید در این حالت بهتر است سرویس بلند حریف را رد کنید تا مجبور شوید حمله حریف را در ادامه کنترل و بلوک نمائید و هر وقت موقعیت مناسب بدست آمد روی حمله حریف حمله کنید تا جایی که اگرتوپی مناسب حمله بود حمله کنید.
*دلیل : حریف شما ممکن است بازیکنی قابل تغییر باشد و بازی او بالا و پایین می شود که این به اعتماد به نفس او بستگی دارد. ممکن است او حرکات و کارهای پنهانی انجام دهد که در شکست شما به او کمک کند.
    راه حل:  کمی فاصله بین رالی ها را بیشتر کنیم. تند تند سرویس زده نشود و دریافت صورت نگیرد. بین گیم ها در حداکثر زمان مجاز استفاده کنیم.هر ۶ پوئن از حوله  استفاده کنیم. از یک دقیقه زمان تایم اوت بطور کامل استفاده نماییم.
بااین کار حریف سرد شده و شما قادرید به بازی برگشته و او را وادار به جدی نگرفتن بازی کنید.
*  دلیل : حریف ممکن است قبل ازمسابقه خوب تمرین کرده باشد و علیه استیل و تاکتیک شما آماده باشد که هر کاری راانجام دهد.
راه حل:  در این حالت با انتخاب بازی نوع دوم بازی راشروع کنید تا او را از تصمیم خود منصرف و او را دلسرد کنید. در آن حال اگر با بازی جدی خود شروع کننده بازی و مسابقه بودید انگیزه او را چند برابر کرده و احتمال دارد شکست بخورید.
* دلیل : حریف ممکن است از راههای قانونی و مهارت های صحیح علیه شما استفاده کند. بعضی بازیکنان تلاش می کنند ذهن حریفشان را با امتیازات غیرمنصفانه و شانسی آشفته کنند. مثلاً در زمان سرویس زدن شما، آنها طفره می روند و با چیزی خود را مشغول می کند یا بند کفش خود را محکم می کند حداقل ضرری که متوجه شما می شود کاهش انگیزه شماست و در ادامه باخت به حریف.
راه حل:  مواظب حریف باشید. ببینید قصد چه کاری را دارد.تاکتیک خود را تغییر دهید مهم اینست که شما این راز را دریابید در آن حالت می توانید تلاش او را نادیده گرفته و با تمام توان با او مبارزه کنید و هرکدام که بهتر است را انجام دهید.
*  دلیل : چون شما معتقدید از حریف بهترید ممکن است فشار زیادی به خود وارد کنید. این حالت ممکن است ترس از باخت رادر شما بوجود آورد تا اینکه شما را مشتاق به پیروزی کند. ممکن است همیشه به این فکر کنید و این خیلی سخت است که در چنین شرایطی بازی کنید و در مورد توپهایی که از دست خواهید داد نگران خواهید بود.
راه حل:  سعی کنید ریلکس بوده و انعطاف لازم را داشته باشید. شما قبلاً تمرینات سختی را انجام داده اید پس نباید نگران باشید. مثبت بیاندیشید بازیهای خوب خود را بیاد آورید بردهای خوب خود را بیاد آورید. خود را دربازی بشدت تشویق کنید و به خود روحیه بدهید و نفس عمیق بکشید.

 درس شماره ۴
برای فراموش کردن باخت چه کاری انجام دهیم؟
مثلاً دو گیم اول و دوم رابا اختلاف زیاد از حریف برده ایم ولی در گیم های سوم، چهارم و پنجم با نتایج ۹-۱۱و ۹-۱۱ و ۱۰-۱۲ مسابقه را از دست داده ایم. علت می تواند چه باشد. آیا برای شمااتفاق افتاده است.
* غالباًوقتی مسابقه نزدیک و حساسی داریم در پوین ها و آخر مسابقه مقداری محکم تر و عضلات سفت تر شده وحالت انعطاف از بازیکنی گرفته می شود که بسیار نامطلوب است بایددر چنین مواقعی راهی پیدا کرد که تا پایان مسابقه ریلکس باقی بمانید که در آن صورت میتوان تصمیمات صحیحی اتخاذ کنید. بعضی مواقع یک دم و بازدم عمیق به شما کمک میکندروی بازی تمرکز کرده و توپ را بخوبی نگاه کنید آنرا با وسواس بنگرید تا حواستان به جای دیگری معطوف نشود. حتی می توانید برای سر و سامان دادن به تمرکز خود به نقاط دور و نزدیکی برای چند ثانیه خیره شوید.
درس شماره ۵
چگونه بر ترس فایق آئیم؟
ترس اصولاً بدلایلی ایجاد می شود مثلاً افرادی در حال تماشای مسابقه شما باشند ترس ازباخت به حریف و نرسیدن به دیدار بعدی که در این حالت ابتدا تمرکز شما از بین رفته و وارد حواشی می شوید.
برای فایق آمدن بر ترس باید بدانید که چه کاری می خواهید انجام دهید و برای آن برنامه ای داشته باشید. اگر بتوانید فقط به تاکتیک خود و نیز به توپ نگاه کنید این کمک زیادی به شما خواهد کرد البته این جزو ضروریات و اصول بازی است ولی در چنین شرایطی این حالت بیشتر می شود.
درس ۶
چگونه بر بازیکنانی که بهر دلیل از آنها متنفرید پیروز شوید؟
 
درطول مسابقات ممکن است به بازیکنی برخورد کنید که بهر دلیل از بازی کردن با او تنفردارید. قیافه او، اخلاق او، بازی او. تکنیک او و یا هر دلیل دیگری. در این حالت بازی با او در حد سرگرمی است نه مسابقه جدی. پیشنهاداتی برای مقابله با اینگونه بازیکنان بشرح ذیل ارائه می شود.
*  داشتن یک برنامه و نقشه- باید نقشه ای داشته باشید که بدانید چگونه می توانید پیروز شویدو آماده تغییر هم باشید که اگر آن نقشه کارآیی لازم را نداشت آنرا تغییر دهید. شمابازی حریف را تقلید نکنید و آنرا انجام ندهید چون آنرا نوع بازی مختص اوست لذا راه و روشی که بتوانید برای خود شانس بیشتری ایجاد کند را انجام دهید.
* درطول مسابقه ببینید طبق نقشه و طرح قبلی و از پیش تعیین شده عمل می کنید یا اینکه فراموش کرده اید. چرا که دنبال نکردن هدف برای شما دردسرساز خواهد شد.
*هوشیارباشید- گرچه شما دارای برنامه ای برای بازی هستید ولی با این وجود باید هوشیار باشیداگر در طول رالی کارهای متفاوتی انجام دهید که بهتر از توقع شما کارآیی داشته باشدباید آنرا بخاطر داشته باشید تا مجدداً پس از چند پرین همان کار را تکرار کنید بااینکار می توانید این موفقیت را هم به برنامه خود اضافه کنید و اگرکاری نیزکارآیی نداشت را هم برای عدم تکرار مدنظر داشته باشید.
*باتغییرات کوچکی شروع کنید. گاهی اوقات لازم است اندکی کار خود را تغییر دهید تاموفقیت بهتری را جستجو کنید کل برنامه را لازم نیست تغییر دهید.
*بدانیدچه موقع باید تغییر روش و تاکتیک دهید و به بازی نوع دوم خود رو آورید یعنی اینکه چه زمانی از بازی اصلی خود استفاده کنید و چه موقع از بازی نوع دوم خود. مثلاً درگیم آخر ۵ پوئن اول را از حریف عقب هستید و جای خود را نیز عوض کرده اید یا مثلاًگیم اول بازی را باخته و در گیم دوم ۳ پوین اول را از دست داده اید.
*پرخاشگری و لگدزدن یا ناامید نشدن و چسبیدن به بازی. اگر شانه به شانه بهمراه حریفتان دارید به انتهای مسابقه نزدیک می شود ممکن است رو آوردن به بازی نوع دوم خود ریسک باشد لذا سعی کندی با بازی اصلی خود و با تمرکز بیشتر ادامه دهید.
*آماده بودن برای دردکشیدن- ممکن است بخاطر بازی کردن با چنین بازیکنانی و از روی عصبانیت دندانهای خود را محکم بهم بفشارید و عصبی شوید. در آن حالت برای بدست آوردن پوین سخت تلاش کنید. تلاش مضاعف شما موجب بر هم زدن تمرکز حریف شده و نگرانی را در اوافزایش می دهد. با تلاش خود ، بی صبری، بی حوصلگی و ناامید را بر حریف خود دیکته کنید و تا آخرین پرین بجنگید.
*خونسردبودن- غالباً حریف می خواهد بداند که شما از بازی با او متنفرید در چنین شرایطی تشویق می شود که با شما بازی کند نباید حریف از تنفر شما برای بازی کردن با خود پی ببرد. وانمود نکنید که دوست ندارید با او بازی کنید بلکه تا آنجائیکه امکان دارداین حالت را در درون خود باقی نگه دارید.
*تمرین،تمرین و تمرین- باید برای مقابله با چنین بازیکنانی هم وقتی را صرف کرد که باآمادگی قبلی به مقابله با آنها رفت. این شرایط را قبل از مسابقات فراهم آوردن باعث می شود شانس شما در مسابقه بیشتر شود.

*تسلیم نشدن- حتی در بازی اگر شکافی برای ضربه زدن به او پیدا کردید باید استفاده کنید.هم از بعد تکنیکی و هم از نقطه نظر روانی. با انجام این کار می توانید به بازی برگشته یا حتی در مسابقاتی که در آینده با او خواهید داشت از آن شکاف بهره برداری کنید. 

تنیس روی میز یا پینگ پنگ ورزشی است که روی میز انجام می‌شود و دو یا چهار بازیکن در آن مشارکت دارند و هر بازیکن یک راکت دارد و با بهره گیری از آن به توپ ضربه می‌زند. در وسط میز یک تور قرار دارد و برخورد توپ موقع برخورد با آن تابع قوانین خاصی است. توپ در این ورزش سبک (سفید یا نارنجی رنگ) و توخالی است. جنس میز از چوب و سخت است.

پیشینه

خاستگاه این بازی بریتانیا است که در سالهای ۱۸۹۰-۱۸۸۰ شاهزادگان (زمان ملکه ویکتوریا) طبقهٔ بالا پس از خوردن ناهار برای سرگرمی به آن می‌پرداختند. گویا در آن زمان آن‌ها ترجیح می‌دادند تا به جای آنکه در زیر آفتاب تنیس بازی کنند به انجام ورزشی بپردازند که در زیر سقف باشد، پس تنیس روی میز را ساختند.

چگونگی بازی
ابعاد میز پینگ پنگ.

پس از ضربهٔ سرویس که می‌بایست در نیمهٔ زمین فرد آغازگر بر زمین بخورد٫ در ضربه‌های بعدی توپ باید فقط در نیمهٔ زمین طرف مقابل به زمین بخورد. دو نیمهٔ زمین با یک تور از هم جدا شده‌اند. اگر توپ در زمین حریف فرود نیاید یک امتیاز به حریف اضافه می‌شود و اگر توپ در زمین حریف فرود آید و پس از آن حریف نتواند توپ را به زمین طرف مقابل بزند یک امتیاز به فردی که ضربه را زده افزودده می‌شود.

اگر در ضربه اول، توپ پس از اینکه به زمین خورد، به تور بخورد و سپس در زمین حریف اصابت کند نت حساب می‌شود وفردیکه آغازگر است باید دوباره ضربه را بزند و هیچ امتیازی برای کسی حساب نمی‌شود

شناسه‌ها و تعاریف
چکیده

    رالی عبارت است از مدت زمانی که توپ در جریان بازی در گردش است.
    توپ از اخرین لحظه‌ای که به صورت ثابت در کف دست آزاد بازیکن قرار دارد، پیش از پرتاب برای زدن سرویس، رالی یک لت یا یک امتیاز محسوب می‌شود.
    یک لت عبارت است از یک رالی که نتیجهٔ آن در شمارش بازی منظور نمی‌شود.
    یک امتیاز عبارت است از یک رالی که نتیجه آن در شمارش بازی منظور می‌شود.
    دست بازی دستی است که راکت را می‌گیرد.
    دست آزاد دستی است که راکت را نمی‌گیرد.
    یک بازیکن زمانی به توپ ضربه وارد کرده‌است که با راکتی که در دست دارد و یا با قسمت زیر مچ دست بازی به توپ ضربه بزند.
    یک بازیکن زمانی در مقایل توپ انسداد ایجاد می‌کند که لباس وی یا آنچه همراه خود دارد در هنگام بازی با توپی که هنوز از خط انتهایی خود عبور نکرده و یا از زمان آخرین ضربه از سوی حریف با زمین بازی برخورد نداشته تماس حاصل کند.
    زننده سرویس بازیکنی است که اولین ضربه را در یک «رالی» به توپ وارد می‌کند.
    گیرنده سرویس بازیکنی است که دومین ضربه را در یک «رالی» به توپ وارد می‌کند.
    داور شخصی است که برای کنترل مسابقه منصوب می‌شود.
    کمک داور شخصی است که در زمان تصمیم گیری‌های ویژه به داور کمک می‌کند.

هر آنچه بازیکن پوشیده با همراه خود داشته باشد به غیر از توپ شامل همه لوازم و اشیایی است که در هنگام اغاز رالی مورد استفاده وی بوده‌است.

زمانی که توپ از هر منطقه‌ای به جز از قسمت بین تور و پایه آن و یا از قسمت بین تور و سطح بازی عبور کند، در واقع آن توپ از روی مجموعه تور یا دور تا دور آن «عبور کرده» تلقی خواهد شد.

    خط پایانی خطی است که به صورت فرضی در هر دو جهت امتداد داشته باشد.

شرح شناسه‌ها

    سرویس درست:

در آغاز یک سرویس، توپ باید بدون حرکت روی کف دست آزاد زننده سرویس در پشت خط پایانی و در بالای سطح بازی قرار داشه باشد.

سپس زننده سرویس توپ را تقریبا با حالت عمودی و به سمت بالا بدون چرخش پرتاب خواهد کرد به صوری که توپ، پس از رها شدن از کف دست آزاد بازیکن حداقل ۱۶ سانتیمتر به سمت بالا بیاید و سپس قبل از ضربه خوردن، بدون تماس با چیزی پایین خواهد آمد.

در زمانی که توپ به سمت پایین در حال حرکت است، زننده سرویس به آن ضربه وارد می‌کند به نحوی که توپ ابتدا با زمین خود و سپس بعد از عبور از روی مجموعه تور و یا از کنار آن، مستقیما با زمین حریف تماس حاصل کند. در بازی‌های دو نفره، توپ باید به ترتیب به نیمه سمت راست زمین زننده سرویس و گیرنده سرویس برخورد کند.

از شروع سرویس تا وقتیکه به توپ ضربه وارد می‌شود توپ باید بالاتر از سطح بازی و پشت خط پایانی زننده سرویس قرار داشته باشد و نباید توپ توسط قسمتی از بدن یا لباس زننده سرویس یا یار او از گیرنده سرویس پنهان گردد. ضمنا پس از انجام سرویس، دست آزاد زننده سرویس نباید بین بدن او و تور قرار گیرد.

بازیکن مسئول است سرویس را بنحوی اجرا نماید که داور یا کمک او قادر به مشاهده رعایت مقررات اجراء سرویس صحیح از جانب او باشند.

درصورتیکه داور نسبت به صحیح بودن سرویس شک داشته باشد (برای اولین بار) تنها با دادن اخطار به زننده سرویس اکتفا می‌کند (لت) اما امتیاز به دریافت کننده سرویس داده نمی‌شود.

در صورت تکرار بندبالا (تردید داور در ارتباط با صحیح بودن سرویس) خطا گرفته شده و برای دریافت کننده سرویس یک امتیاز در نظر گرفته خواهد شد.

در صورتیکه سرویس آشکارا غلط باشد، هیچ اخطاری داده نخواهد شد و به گیرنده سرویس یک امتیاز تعلق خواهد گرفت.

استثنائا، در صورتیکه داور، پیش از مسابقه از ناتوانی‌های جسمی یک بازیکن آگاهی داشته باشد می‌تواند برخی از موارد عدم اجرای صحیح سرویس را نادیده بگیرد.

    برگشت صحیح:

به توپی که سرویس شده یا برگشت داده شده به نحوی ضربه وارد خواهد شد که یا مستقیما از بالا و یا از کنار مجموعه تور عبور کند و یا پس از اصابت به مجموعه تور به زمین حریف اصبت کند.

    ترتیب بازی:

در بازی‌های انفرادی، زننده سرویس ابتدا باید یک سرویس صحیح را اجرا کند، سپس گیرنده سرویس، یک برگشت صحیح را اجرا کند و به همین ترتیب زننده سرویس و گیرنده سرویس هر یک به طور متناوب یک برگشت صحیح را انجام دهند. در بازی‌های دو نفره، ابتدا زننده سرویس، باید یک سرویس صحیح را اجرا کند، سپس گیرنده سرویس، یک برگشت صحیح انجام داده، بعد از آن همبازی زننده سرویس، یک برگشت درست انجام می‌دهد و پس از آن هر بازیکن به نوبه خود به طور متوالی برگشت صحیح را انجام خواهد داد.

    لت:

یک رالی در موارد زیر یک «لت» محسوب می‌شود: در صورتیکه توپ در سرویس در حین عبور از محموطه تور، به آن برخورد کند، مشروط بر آنکه سرویس به درستی اجرا شده باشد و یا گیرنده توپ یا همبازی او در توپ انسداد ایجاد کند؛

درصورتیکه سرویس زمانی اجرا شود که گیرنده سرویس با همبازی او آمادگی لازم را نداشته و هیچگونه اقدامی در جهت وارد کردن ضربه به توپ انجام ندهند؛

در صورتیکه بنا به دلایلی که خارج از کنترل بازیکن است، سرویس غیر صحیح یا برگشت غیر صحیح و یا عملی مغایر با قوانین بازی صورت گرفته باشد؛

در صورتیکه بازی توسط داور یا کمک داور متوقف شود.

بازی را در موارد زیر می‌توان متوقف ساخت: به منظور تصحیح اشتباهی که در سرویس، دریافت و یا زمین رخ داده‌است؛ بمنطور اعلام سیستم تسریع؛ بمنظور اخطار یا جریمه بازیکن؛ اگر عواملی باعث اختلال در شرایط بازی شود به نحوی که در نتیجه رالی تاثیر بگذارد.

    امتیاز:

به غیر از مواردی که رالی، یک لت محسوب می‌شود، در موارد زیر بازیکن یک امتیاز کسب می‌کند:

        اگر حریف او نتواند یک سرویس صحیح اجرا کند.
        اگر حریف او نتواند یک برگشت صحیح اجرا کند.
        اگر پس از آنکه یک سرویس صحیح با یک برگشت صحیح را انجام داد، توپ پیش از آنکه توسط حریف زده شود به جایی غیر از مجموعه تور اصابت کند.
        اگر توپ پس از آنکه توسط حریف زده شد، بدون اصابت با زمین او از خط انتهایی عبور کند.
        اگر حریف مانعی بر سر راه توپ ایجاد کند.
        اگر حریف دو مرتبه متوالی به توپ ضربه وارد کند.
        اگر حریف با طرفی از راکت که سطح آن قانونی نباشد.
        اگر بازیکن مقابل و هر آنچه که پوشیده یا حمل می‌کند، سطح بازی را حرکت دهد.
        اگر بازیکن مقابل و هر انچه که پوشیده و یا حمل می‌کند، به محموعه تور اصابت کند.
        اگر دست آزاد بازیکن به سطح بازی برخورد کند.
        اگر بازیکنان مقابل در مسابقات دو نفره خارج از نوبتی که توسط اولین زننده توپ و اولین گیرنده توپ تعیین شده‌است به توپ ضربه وارد کنند.
        و مواردی که در قسمت مربوطه به سیستم تسریع) به آنها اشاره خواهد شد.
    گیم:

بازی از پنج گیم ۱۱ امتیازی تشکیل می‌شود. هر بازیکن یا زوجی که زودتر به امتیاز ۱۱ دست یابد، برنده گیم خواهد بود، مگر انکه دو بازیکن و یا هر دو زوج به امتیاز مساوی ۱۰ دست یابند. در این صورت برنده، بازیکن یا زوجی خواهد بود که دو امتیاز پی در پی بیشتر از حریف خود کسب کند.

    میز:

سطح روی میز که سطح بازی نامیده می‌شود، باید به صورت مستطیل بوده طول آن ۲/۷۴ متر و عرض آن ۱/۵۲۵ متر باشد. این میز که در سطح افقی قرار می‌گیرد باید ۷۶ سانتیمتر از زمین ارتفاع داشته باشد. سطح موثر بازی کناره‌های عمودی میز را در بر نخواهد گرفت. سطح بازی می‌تواند از هر جنسی ساخته شود با این شرط که وقتی یک توپ استاندارد در هر قسمت میز از ارتفاع ۳۰ سانتیمتری رها شود به اندازه ۲۳ سانتیمتر به سمت بالا جهش داشته باشد. سطح بازی باید دارای رنگی یکنواخت به صورت تیره و مات و بدون و بازتاب نور باشد و خط سفید کناری به عرض ۲ سانتیمتر در امتداد طول (لبهٔ ۲/۷۴ متری) و خط سفید انتهایی به عرض ۲ سانتیمتر در امتداد عرض (لبه ۱/۵۲۵ متری) کشیده می‌شود. سطح بازی به وسیله یک تور عمودی به دو قسمت مساوی تقسیم می‌شود. این تور موازی با خطوط انتهایی و به طور یکنواخت از یک طرف میز به طرف دیگر آن کشیده می‌شود. در بازیهای دو نفره، هر زمین به وسیلهٔ یک خط میانی سفید رنگ به عرض ۳ میلیمتر به دو قسمت مساوی به نام «نیم زمین» تقسیم می‌شود. این خط میانی به موازات خطوط کناری کشیده خواهد شد و باید جزئی از نیم زمین سمت راست محسوب شود.

    مجموعه تور:

مجموعه تور شامل تور، ضمائم آن، پایه‌های مربوطه و گیره‌هایی است که مجموعه تور را به میز متصل می‌کند. تور باید به وسیلهٔ طنابی که طرفین آن به دو پایه عمودی به ارتفاع ۲۵/۱۵ سانتیمتر بسه شده متصل شود و حد خارجی این دو پایه نیز باید ۲۵/۱۵ سانتیمتر خارج از خط کناری میز باشد. بخش بالای تور در سرتاسر طول آن باید به ۲۵/۱۵ سانتیمتر از سطح بازی ارتفاع داشته باشد. بخش پایین تور، در سرتاسر طول آن باید تا حد امکان به سطح بازی نزدیک بوده و قسمتهای انتهایی دو طرف تور نیز تا حد امکان نزدیک و چسبیده به میله‌های نگهدارنده تور باشد.

    توپ:

توپ باید کروی شکل و قطر ان ۴۰ میلیمتر باشد. وزن توپ باید ۷/۲ گرم باشد. جنس توپ باید از سلولوئید با مواد پلاستیکی مشابه و رنگ آن سفید مات یا نارنجی مات و بدون انعکاس نور باشد. توپ دارای ضریب ارتجاعی ۰٫۹۴ بوده و در مقابل ضربه‌های محکمی که قریب به ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت سرعت به آن می‌دهد به خوبی مقاوم می‌باشد.

    راکت:

راکت می‌تواند به هر شکل، اندازه و وزن مورد استفاده قرار گیرد اما تیغه (چوب) آن باید صاف و محکم باشد. حداقل ۸۵ ٪ از ضخامت تیغه راکت (چوب راکت) باید از چوب طبیعی باشد. یک لایه چسبانک در میان تیغه راکت می‌تواند به کمک مواد الیافی مانند الیاف کربن، الیاف شیشه، یا کاغذ فشرده، محکم و تقویت شود اما این لایه نباید ضخیم تر از ۵/۷ درصد کل ضخامت و یا ۵۳/۰ میلیمتر باشد (در این محاسبه هر کدام عدد کمتری باشد در نظر گرفته می‌شود). هر طرف تیغه یا چوب راکت که برای ضربه زدن به توپ مورد استفاده قرار می‌گیرد باید از جنس لاستیک معمولی عاجدار که عاج آنها به طرف بیرون است پوشیده شود که در این صورت ضخامت کل آن به انضمام چسب نباید از ۲ میلیمتر تجاوز کند، و یا از جنس لاستیک دو لایه با عاج‌های به طرف داخل یا خارح بوده که ضخامت کل آن به انضمام چسب نباید از ۴ میلیمتر بیشتر باشد. لاستیک عاجدار معمولی عبارت است از یک لاستیک بدون منفذ از نوع طبیعی یا مصنوعی که عاج‌های آن به طور یکنواخت قرار گرفته‌اند. تراکم این عاج‌ها نباید کمتر از ۱۰ عاج و بیشتر از ۳۰ عاج در هر سانتیمتر مربع باشد.

لاستیک دو لایه عبارت است از یک لایه اسفنج منفذدار که با یک لایهٔ بیرونی لاستیک عاجدار معمولی با ضخامت حداکثر ۲ میلیمتر پوشیده شده‌است. تیغه راکت، لایه بین آن، لایه‌های پوشش و یا لایه‌های چسب بین آن که در قسمتی از راکت قرار داشته باشند که ضربه‌ها با آن زده می‌شود، باید یکنواخت بوده و دارای ضخامت یکسانی باشند. سطح رویه یک طرف راکت و یا سطح تیغه راکت که رویه نداشته باشد، باید به رنگ قرمز روشن و مات و طرف دیگر آن سیاه باشد. عدم یکنواختی در سطح رویه راکت حتی به صورت جزئی و یا عدم یکنواختی در رنگ ان که به دلیل ضربه خوردن یا ساییدگی رخ داده باشد مجاز است مشروط بر آنکه منجر به تغییر در کل خصوصیان سطح رویه راکت نشود. در آغاز هر مسابقه و هر زمان که در طول مسابقه، بازیکن راکتش را عوض کند باید راکتی که می‌خواهد از آن استفاده کند به حریف اش و داور نشان دهد و اجازه امتحان کردنش را نیز به آنان بدهد.

شرکت های تولید کننده محصولات تنیس روی میز

دونیک- باترفلای- جولا- دی اچ اس- استیگا- دراگون- آندرو-